anemija kronične bolesti

anemija kronične bolesti, slabokrvnost koja se javlja kod: kroničnih zaraznih, kroničnih upalnih i kod zloćudnih bolesti. To je najčešći oblik anemije nakon sideropenične slabokrvnosti. Osnovne značajke: umjerena normocitna i normokromna anemija, rjeđe mikrocitna i hipokromna, hipoferemija, hipotranferinemija (snižen TIBC), normalne ili povišene vrijednosti feritina, sniženo zasićenje transferina željezom, smanjen (umanjen) broj sideroblasta u koštanoj srži povećanje rezervnog (tkivnog) željeza. Klinička slika osnovne bolesti uz znakove umjerene slabokrvnosti obilježje je anemije kronične bolesti. Patogeneza anemije je složena i nije dokraja objašnjena. Povećana je količina rezervnog (tkivnog) željeza, a ima manje željeza vezanog za transferin koje se ugrađuje u hemoglobin. Rezervnog je željeza sve više, a transferinskog (spremnog za ugrađivanje u hemoglobin) sve manje. Konačan rezultat svih patogenetskih mehanizama je insuficijencija eritropoeze. Liječenje osnovne bolesti, ako je moguće, korigira slabokrvnost. Ako se temeljna bolest ne može izliječiti, anemija se može korigirati eritropoetinom samim ili udruženim s kobaltom. Transfuzija opranih eritrocita primjenjuje se vrlo rijetko kod izražene slabokrvnosti.