leukemija, limfocitna, kronična

leukemija, limfocitna, kronična, klonsko bujanje limfocita koje zahvaća limfne čvorove i druga limfatična tkiva s progresivnom infiltracijom koštane srži i povećanjem limfocita u krvi. Sindrom kronične limfocitne leukemije razvrstava se na temelju kliničkih, morfoloških, hematoloških i imunoloških pretraga. Morfološki se sindrom dijeli na: 1. kroničnu limfocitnu leukemiju (T i B), 2. prolimfocitnu leukemiju (T i B), 3. triholeukemiju (T i B). B-kronična limfocitna leukemija (B-KLL) je klonska bolest B-limfocitnog sustava obilježena infiltracijom koštane srži i povećanjem limfocita u krvi, te raznolikom infiltracijom slezene, limfnih čvorova i drugih organa. Najčešća je bolest u sindromu kronične limfocitne leukemije i na nju otpada 95% svih bolesnika. Dijagnostički kriteriji: najmanje 40%-tna infiltracija koštane srži limfocitima B uz najmanje 5,0 × 10⁹/L limfocita B u perifernoj krvi. Za klasificiranje je potrebno utvrditi i zahvaćenost svih odjeljaka u organizmu, klinički, morfološki i imunološki. Klinički su znakovi umor i slabost uz porast limfnog čvora ili mase u trbuhu te sklonost infekciji, limfadenopatija, splenomegalija, hepatomegalija, a laboratorijski se nalaze i anemija i trombocitopenija. B-KLL se klasificira u kliničke stadije, a novost u kliničkoj klasifikaciji predstavlja određivanje vrijednosti ukupne tumorske mase. Liječenje sindroma kronične limfocitne leukemije ovisi o podgrupi kojoj pripada, te kliničkom stadiju bolesti. Terapijski su postupci: kemoterapija (u obliku monokemoterapija ili polikemoterapija, uvodna i terapija održavanja), zračenje, splenektomija, intenzivna leukofereza; liječenje insuficijentne mijelopoeze (anemije i trombocitopenije), autoimunih poremećaja, liječenje infekcije, profilaksa infekcije i metaboličkih poremećaja. Istražuje se primjena interferona, interleukina 2, monoklonskih protutijela.