mokraćna infekcija

mokraćna infekcija (uroinfekcija), nazočnost bakterija i drugih mikroorganizama proksimalno od vrata mokraćnog mjehura, dokazano suprapubičnom punkcijom mokraćnog mjehura. Predisponirajući faktori nastanka uroinfekcije jesu opstrukcija u kanalnom sustavu urotrakta (retencija mokraće), funkcionalni poremećaji (vezikoureterski refluks, neurogeni mjehur), metabolički poremećaji (hiperkalcemija, agamaglobulinemija), trauma (trauma bubrega, mjehura, uretre, kateter u uretri i mjehuru) i trudnoća. Tri su načina nastanka uroinfekcije: hematogeni, limfogeni i ascendentni, kod čega je potonji najučestaliji. Najčešći uzročnik infekcije urotrakta je E. coli (80% slučajeva), zatim Pseudomonas (10%), Proteus (10%) i ostali. Dijagnoza se postavlja na temelju anamneze, fizikalnoga urološkog pregleda bolesnika, sedimentacije mokraće i urinokulture. Klinički se razlikuje infekcija gornjeg (bubrezi i ureteri) i donjeg dijela urotrakta (mjehur i uretra), a nazočnost anomalija ili organskog supstrata u području urotrakta odreduje je li infekcija komplicirana ili nije. Bolesnici s upalom gornjeg dijela urotrakta imaju simptome i znakove pijelonefritisa, dok kod infekcije donjeg dijela urotrakta dominiraju simptomi cistitisa. Po vremenu trajanja uroinfekcija može biti akutna ili kronična, a po učestalosti javljanja relaps (uroinfekcija uzrokovana istim uzročnikom) ili recidivna (ponovna infekcija drugim, novim uzročnikom). Liječenje: otklanjanje anomalije ili organskog supstrata (ako postoje), antibiotici prema nalazu antibiograma mokraće, uspostavljanje obilne dijureze i, eventualno, spazmolitici.