ozljede čeljusti

ozljede čeljusti, najčešće su to prijelomi, pri čemu mogu biti ozlijeđeni i meki dijelovi lica. Donja čeljust je jače eksponirana, pa na njoj 5 puta češće dolazi do prijeloma. Pri djelovanju tupe sile obično nastaje linearna fraktura u području simfize, očnjaka, premolara, angulusa i zglobnog i mišićnog nastavka. Na maksili se, prema Le Fortu, mogu razlikovati i frakturne linije koje prolaze kroz: fosu kaninu, nosnu šupljinu i orbitu, te kroz suture zigomatične kosti. Osim ovih, česte su i izolirane frakture alveolnog grebena. Glavni simptom je poremećena okluzija zubi te pomičnost i dislokacija koštanih ulomaka. Može nastati defekt sluznice i periosta. Terapija je protetska i kirurška. Princip protetske terapije je imobilizacija koštanih fragmenata ligaturama i udlagama koje se učvršćuju na zube. Fiksacija može biti monomaksilarna i intermaksilarna (čvrsta i elastična). Kirurška terapija služi kao pomoć fiksaciji protetskih naprava i kao samostalna metoda osteosinteze. Osteosinteza se obično primjenjuje za prijelome mandibule iza zubnog niza i kod bezube čeljusti.