grupna psihoterapija

grupna psihoterapija, metoda psihoterapije gdje se za dva ili više sudionika brine jedan ili više psihoterapeuta. Obično su posrijedi istovrsni bolesnici, no moguće je uključiti i one raznovrsnih dijagnoza, a i skupinu, kolektiv bolesnika koji, zajedno s više terapeuta, rade na liječenju. Grupna psihoterapija nije isključivo usmjerena na pojedinca nego i na njegov sustav socijalnih odnosa. U grupi se nastoji istodobno postići i mogućnost analitičkog uvida kao i socijalnog iskustva. Grupna psihoterapija može se podijeliti u 5 faza: 1. prvotno stvaranje kontakata; 2. regresija; 3. katarza; 4. uvid i 5. proces socijalnog učenja. Prema usmjerenosti grupna psihoterapija može biti: 1. aktivna, primjenjuje se u djece, stvara se takva okolina gdje se djeci dopušta da se različitim aktivnostima slobodno izražavaju uz promatranje terapeuta; 2. analitički orijentirana, vodi se kao i individualna psihoterapija verbalnim i neverbalnim izražavanjem, prijenosom, otporom i interpretacijom snova u čemu se dijelom ogleda i dinamika grupe, odnosno pojedinaca iz grupe. Analitički orijentirana grupa služi i izobrazbi terapeuta; 3. direktno-sugestivna, svaka ona grupna psihoterapija gdje se terapeut aktivno uključuje, utječe, upravlja i vodi bolesnika; 4. psihodrama, metoda po Morenu, počiva na zamisli da se neurotski konflikti ne izriču samo verbalno nego i akcijom („acting-out"), tj. scenskim prikazom pojedine traumatske situacije; 5. ubrzane metode, nastoje ubrzati terapijski proces u pojedincu na različite načine. To su npr. tzv. encounter-grupe, tematski centrirane interakcijske metode, transakcijska analiza u grupi i dr.