sekrecija

sekrecija, općenito, lučenje sekreta iz žlijezda (npr. lučenje slinovnicâ ili gušterače). Citološki, lučenje iz stanice kemijski složenih tvari (npr. glikoproteina), koje su u citoplazmi nastale biosintezom od kemijski jednostavnijih tvari (aminokiselina, monosaharida). Sekrecija je univerzalno svojstvo stanice (npr. stanice potpornog tkiva luče međustaničnu tvar, živčane stanice luče neurotransmitere), a žljezdane stanice su posebno diferencirane za funkciju sekrecije. Citološki proces sekrecije odvija se u obliku tzv. sekrecijskog ciklusa. Podjela po načinu lučenja i mjestu djelovanja sekreta: egzokrina sekrecija, sekret se luči na slobodnu epitelnu površinu i na njoj djeluje; endokrina sekrecija, sekret (hormon) se luči u krv kojom dospijeva do ciljnih organa; parakrina sekrecija, sekret se luči u neposrednu okolinu stanice u kojoj lokalno djeluje (mastociti - lučenje histamina); neurokrina sekrecija, lučenje neurotransmitera u sinapsama.