tenorafija

tenorafija, šivanje prekinutih krajeva tetive. Kirurški principi tenorafije su ovi: primarni šav je dopušten u tijeku od 8h nakon ozljede, izvodi se u općoj ili regionalnoj anesteziji, zgnječeni rub treba odrezati oštrim skalpelom, krajevi tetive moraju se sasvim približiti, ovojnica se ne resecira, krajevi se šiju atraumatskim monofilnim vlaknima 4-6 nula. Tehnike šivanja su mnogobrojne: 1. po Bunnelu, izvodi se dvjema ravnim iglama i započne na periferiji 2cm od ruba bataljka poprečnim probodnim šavom, slijede 2-3 polukosa šava te se napokon šav izvuče u sredini bataljka i potom se ista tehnika ponovi na drugom bataljku, ali od središta prema periferiji. Drugom iglom se izvede potpuno jednak šav, samo on započne sa suprotne strane od prethodnog; 2. po Dreyeru, šav započne blizu vanjskog ruba bataljka, udaljava se koso od ruba i ponovno koso vraća na drugi rub. Isto se ponovi i na drugom bataljku; 3. po Friedrichu, sastoji se od dvaju šavova koji su položeni vertikalno jedan prema drugome; 4. po Kleinertu, tehnika slična Dreyerovoj, samo šav započne s unutarnje strane ruba i vežu se krajevi unutar ruba. Na kraju se šije epitenon s nekoliko pojedinačnih šavova; 5. po Langeu, tehnika slična Kleinertovoj, samo se bataljak tetive probode vertikalno pa zatim poprečno i opet vrati vertikalno; 6. po Lengemannu (žičani šav s kukicom), oba bataljka tetive se probodu kroz sredinu, a kukicom približe. Epitenon se približi s nekoliko šavova. Kad tetiva zaraste, šav se izvuče (tehnika „pull outˮ). Najčešće se koristi za šivanje ekstenzornih tetiva; 7. po Schwarzu, dva vertikalna, paralelna šava vežu se ukrug na svakom bataljku; 8. po Wilmsu, bataljci se šiju dvama vertikalnim postraničnim i površno smještenim šavovima; i dr.