rak mokraćovoda

rak mokraćovoda (carcinoma ureteris), maligni tumor koji je zbog jednake histološke građe (prijelazni epitel urotrakta) veoma sličan raku mokraćnog mjehura (→ rak mokraćnog mjehura) kako po zastupljenosti dobi i spola, etiologiji i patohistologiji, tako i po simptomatologiji javljanja. Primarni rak mokraćovoda češće se javlja u donjoj trećini uretera i čini 1% svih karcinoma gornjeg dijela urotrakta. Često je udružen s karcinomom pijelona ili mokraćnog mjehura (25%). Histološki se razlikuje polip uretera (papilom), karcinom prijelaznog epitela (carcinoma transitiocellulare), carcinoma in situ i skvamozni karcinom. Polip uretera benigni je tumor. Karcinom prijelaznog epitela širi se izravno u okolinu ili limfnim putem. Carcinoma in situ često je udružen s procesom pijelona bubrega ili mokraćnog mjehura. Skvamozni karcinom agresivan je karcinom s lošom prognozom. Klinički se rak mokraćovoda javlja u 75% slučajeva hematurijom. U 50% bolesnika postoji bubrežna kolika zbog zastoja, a može se razviti i hidronefroza. Dijagnosticira se intravenskom urografijom (ispad sjene kontrasta sa zastojem ili bez njega), retrogradnom urografijom (diferencijalna dijagnoza: organski kamenac, suženje uretera, vanjska kompresija), cistoskopijom (hematurija ili prolaps iz ureterskog ušća) i citološkim pregledom mokraće. Rak mokraćovoda liječi se totalnom ekstirpacijom bubrega, uretera i okoline ureterskog ušća zahvaćene strane. Lokalna resekcija uretera dopuštena je samo u slučaju benignoga ureterskog polipa. Petogodišnje preživljavanje u slučaju neinvazivnog rasta iznosi 6%, a u slučaju invazivnog rasta 28%.