visinska bolest

visinska bolest, stanje koje nastaje kao posljedica smanjenja parcijalnih tlakova kisika (→ hipoksija) i ugljičnog dioksida (→ hipokapnija), za boravka u visokim planinama (planinska bolest), u balonu (balonska bolest). Prvi puta opisana za prijelaza Anda (andska bolest, odnosno prema autoru Acostina bolest). Akutna visinska bolest nastaje kod uspinjanja a znakovi i simptomi ovise o brzini uspinjanja i trajanju zadržavanja na odredenoj visini (pri određenim parcijalnim tlakovima O₂ i CO₂). To su: hiperventilacija, cijanoza, Cheyne-Stokesovo disanje, arterijska hipertenzija, tahikardija, acidoza pa zatim (kod većih visina) alkaloza, smanjena podražljivost, oslabljeni refleksi i drugi poremećaji zbog hipoksije i hipokapnije. Kronična visinska bolest nastaje zbog čestih letova u velikim visinama (bez maske). Prevladavaju znakovi i simptomi od strane živčanog sustava (oslabljeni refleksi), zatim apatija i umor. Planinska bolest je uvelike slična visinskoj bolesti u užem smislu, a razlikuje se po tome što je izlaganje niskim tlakovima O₂ i CO₂ postupno (polagano) i uz velik mišićni napor. Monge (otuda naziv Mongeova bolest) je opisao dva tipa planinske bolesti: a) eritremijski (umor, glavobolja, cijanoza, nabreklost sluznica s cijanozom, epistaksa i dr.), b) emfizematozni oblik (bronhitis, cijanoza, dispneja, smanjen vitalni kapacitet i dr.). Liječenje: simptomatsko i brzo vraćanje na morsku razinu.